دوستم دارم!

ممکن است با خیلی‌ها دوست بشویم و خیلی‌ها را دوست داشته باشیم. ولی همیشه یک نفر هست که او را از همه بیش‌تر دوست داریم.

***

نامه‌ای به ابوذر رسید. در نامه از ابوذر تقاضای نصیحتی جامع شده بود. ابوذر هم چیزی نوشت و نامه را بست و فرستاد. مرد که نامه را گشود از دیدنِ تنها یک جمله تعجب کرد:

«با کسی که بیش از همهٔ مردم دوستش داری، دشمنی مکن!»

خب این‌که بدیهی است. آدم با دوستانش که دشمنی نمی‌کند، آن‌هم دوست‌ترین‌شان؛ تازه همه‌چیزش را فدای او می‌کند. این فکرها رهایش نمی‌کرد. نامه‌ای دیگر نوشت و توضیح خواست. ابوذر پاسخ داد:

«مقصودم خودت هستی. تو خودت را از همه بیش‌تر دوست داری. با خودت دشمنی نکن. مگر نمی‌دانی هر خلافی کنی، صدمه‌اش مستقیم به خودت برمی‌گردد و یقهٔ خودت را می‌گیرد؟»

 ما هم خودمان را از همه بیش‌تر دوست داریم که قرآن می‌فرماید:

علیکم انفسکم[1]
 حواس‌تان به خودتان باشد!