ای دل آماده شو!

انسان از غم از دست دادن عزیزش غمگین می‌شود و شاید اشک بر گونه‌اش جاری شود. اما داغ انگار حسین علیه‌السلام چیز دیگریست. عجیب نیست؟ یک بار هم او را از نزدیک ندیده‌ای‌، اما این چنین های‌های به پای غمش گریه می‌کنی؟ معجزه نیست؟ این‌که هنوز یکی دو بار نام مبارکش را نگفته، اشک‌ها جاری شود و قلب‌ها منقلب.

آری، اشک بر حسین علیه‌السلام رمز و راز دیگری دارد. گویی خدا آن‌قدر حسینش را دوست داشته که مهرش را در دل عالمیان جا داده است. هر کس که با خودش روراست باشد، حسین علیه‌السلام را به عمق جان دوست می‌دارد. اما وای به حال کسی عشق حسین دامنش را گرفته باشد. آن‌وقت تا شهید نشود، «ول‌کن‌معامله» نخواهد بود.

صدای جرس کاروان حسینی به گوش می رسد. ای دل! آماده شو!