مثل طبل توخالی

از مترسکی پرسیدم که از تنها ماندن در مزرعه بیزار نشده‌ای؟
گفت: «ترساندن دیگران برای من لذت‌بخش است، پس هرگز از آن بیزار نمی‌شوم!»
اندکی اندیشیدم و گفتم: «من نیز چنین لذتی را تجربه کرده‌ام!»
گفت: «اشتباه می‌کنی، کسی نمی‌تواند از آزار دیگران لذت ببرد، مگر آن‌که درونش با کاه پرشده باشد و همانند طبل توخالی فقط صدا داشته باشد.»

درون‌مان را با علم و اخلاق پرکنیم؛ چراکه انسان‌ها هرچه‌قدر سودمندتر و عالم‌تر باشند، به دیگران ضرر کم‌تر و سود بیش‌تری می‌رسانند.