فراموشی هم از نعمت‌های خداست. ولی خب، از این نعمت هم می‌شود سوءاستفاده کرد.
***
وَضَرَبَ لَنَا مَثَلاً وَ نَسیَ خَلقَهُ
آفرینش نخستینش را فراموش کرد و برای ما مثالی زد.
استخوانی دستش بود؛ استخوانی زهوار دررفته. با یک فشار خرد و خمیر شد. ذرات پوسیدۀ استخوان که به زمین می‌ریخت، نگاه متکبرانه و شیطنت‌بارش را به رسول‌الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) دوخت:
چه کسی این استخوان‌های پوسیده را زنده می‌کند؟!
«الله آن را زنده می‌کند. تو را هم می‌میراند، سپس زنده می‌کند و [اگر اسلام نیاوردی] داخل جهنم می‌کند.» با شنیدن این جملۀ حضرت، استخوان‌هایش سوخت.
قُل یُحییهَا الَّذی أَنشَأَها أَوَّلَ مَرََّةٍ وَ هُوَ بِکُلِّ خَلقٍ عَلیمٍ[1]
بگو همان که نخستین بار به وجودش آورد زنده‌اش می‌کند. او به هر آفرینشی داناست.
اما کسی را که خودش را به خواب زده نمی‌توان بیدار کرد. با همان تکبر برگشت تا آمادۀ جهنم شود!
نظرات (۰)