خدا بیامرزدت! از بدی‌ها رو بگیر؛ مثل امام.
***
امام رضا (سلام‌الله‌علیه) از او خواستند بنشیند تا مجلس خلوت شود. با شرمندگی تقاضای پولی کرده بود تا به شهرش بازگردد. غریب بود و به غریب الغربا رو زده بود. وقتی تنها سه نفر ماندند، حضرت برخاستند و وارد اتاق خود شدند. لحظه‌ای بعد فقط دستان‌شان از کنار در بیرون آمد. کیسه‌ای در دست داشتند. نیازمند آبرودار را صدا زدند. گرفت و شکر کرد و رفت. همراه امام پرسید: «چرا روی‌تان را از او پوشاندید؟» فرمودند: «ترسیدم شرمندگی خواستن را در او ببینم.»
اَلْمُذیعُ بِالسَّیِّئَةِ مَخْذُولٌ، وَ الْمُسْتَتِرُ بِالسَّیِّئَةِ مَغْفُورٌ لَهُ[1]
آشکارکنندۀ بدی سرافکنده است و پنهان‌کنندۀ بدی مورد آمرزش
نظرات (۰)